Deze column is geschreven door Nick Iconick, een Brabantse Indo en multimedia goeroe die zich uit via design, fotografie, videografie en schrijven. Vrijetijdstaalnazi, sneakerfanaat en strijder voor een inclusieve wereld. Eén wij samen staat sterker dan tien keer ik.
Vorig jaar bracht Rui Jun Luong haar idee tot uitvoering: een vrijwillige organisatie die zich inzet om anti-Aziatisch racisme te bestrijden. In het afgelopen jaar is er veel gebeurd dat de organisatie groter, sterker en kleurrijker heeft gemaakt. Graag blikken we terug en vooruit.
… jarig! Het is de eerste verjaardag van Asian Raisins. Een ambitieuze non-profitorganisatie met duidelijke belangen voor een inclusieve samenleving. Zo is Asian Raisins wel te omschrijven. Zulke belangen klinken vaak heel erg aantrekkelijk, maar zijn ze ook waar te maken? Een jaar na het ontstaan is die conclusie wel te trekken, ondanks dat we iedere dag nieuwe dingen ontdekken, nieuwe mensen leren kennen en nieuwe doelen behalen. Het hoofdbelang? Strijden tegen het gemeenschappelijke probleem van Nederlanders met een Aziatische achtergrond: discriminatie en racisme. Voorheen moesten we dat alleen doen. Nu doen we dat samen. Om in beeld te brengen hoe dat allemaal begon, wat er gebeurd is en hoe het verder gaat, neem ik je graag mee in een korte tijdreis.
Hoe begin je zo’n strijd als je nog helemaal geen idee hebt waar te beginnen? Door een select groepje te vormen die bestaat uit mensen die willen dat er iets verandert. In het prille begin van 2020 kreeg ik een bericht van Rui Jun Luong – die een hoofdrol in mijn documentaire tegen anti-Aziatisch racisme heeft – met de vraag of ik samen met dat groepje een vereniging wilde starten. Enkele vraagtekens circuleerden door mijn bovenkamer – onder meer de wie, de wat, de waar en vooral de hoe – maar ik wilde me absoluut inzetten voor zo’n goed initiatief. Rui Jun kende al enkele mensen die zich ook wilden aansluiten. Doordat we allemaal ver van elkaar vandaan wonen bleek de oplossing voor de hand liggend: elkaar leren kennen via WhatsApp. Dat ging krachtig van start doordat Wei Lun Lam met een statement opende en daarbij gelijk een keurig opgesteld concept van het manifest deelde. Al snel werden ideeën opgegooid en groeide het groepsgevoel.
Een naam was er nog niet gelijk. En dat moest er wel één worden die iedereen kan onthouden en die lekker bekt. Zo ontstond Asian Raisins door ‘Asians don’t raisin’, wat ongeveer hetzelfde als ‘blacks don’t crack’ betekent. Ook zijn rozijnen gerimpeld en hebben veel Nederlanders van Aziatische komaf een haast gerimpelde huid van alle kwetsende grappen, opmerkingen en pesterijen die zij jarenlang ondergaan hebben. Het ontstaan van het coronavirus en de daardoor toegenomen incidenten helpen daar niet bij. Ondanks dat samenkomen in coronatijd moeilijk bleef, hebben we alles op alles gezet om samen te vechten tegen anti-Aziatisch racisme en sturen we richting een positieve representatie van Aziatische Nederlanders.
Amy Cheung bij de notaris | Foto door Rui Jun Luong
Het afgelopen jaar heeft mij laten zien dat je veel meer kunt doen dan je misschien van tevoren denkt; ook zonder fysieke interactie. In een mum van tijd schoten we onze eerste duizend leden voorbij – nu is dat een respectabele 3700. Via Discord hebben we samen een geordende community gebouwd. Ruim 60 man in de organisatie, van proeflezers tot penningmeesters. Ontelbare digitale meetings zowel voor het bespreken van relevante onderwerpen als voor het bouwen en onderhouden van onderlinge relaties. Een meldpunt waar bejegende personen een digitale melding kunnen maken van het incident dat plaatsgevonden heeft. Dit pakken we dan als een casus op en kijken naar een passende manier om het slachtoffer te ondersteunen. Zo deden we dat bijvoorbeeld door Y. (destijds 16) te bezoeken nadat hij een trap in zijn gezicht kreeg; hem werd door ons een snelcursus zelfverdediging aangeboden. Waar we misschien nog wel het meest trots op zijn? Dat we sinds 26 januari 2021, nog geen jaar nadat we begonnen, een officiële stichting zijn geworden. Er is zó enorm veel gebeurd, zo enorm veel ogen geopend en zo enorm veel verbinding gevormd tussen mensen van allerlei achtergronden. Als stichting hopen we ons sterker te kunnen maken in de strijd tegen anti-Aziatisch racisme. Zoals Typhoon ooit zei: “Eén wij samen staat sterker dan tien keer ik.” Daar kan ik moeiteloos mee instemmen. Samen voor een inclusief Nederland!
Maud, Amy, Wei Lun, Rui Jun en Tamara bij de notaris. | Foto door Rui Jun Luong
Nu, vlak na de omstreden uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen, wordt het weer pijnlijk duidelijk dat er werk aan de winkel is. Niet alleen is de linkse vleugel flink buiten spel gezet en blijven institutioneel racisme en xenofobie aan de orde van de dag, maar moeten we vooral kijken naar manieren om dichter tot elkaar te komen. De strijd is nog lang niet gestreden, al hebben wij in ieder geval onze bijdrage geleverd in het afgelopen jaar. Anti-Aziatisch racisme is een onderwerp geworden dat niet meer een onbesproken fenomeen hoeft te blijven. Zo zullen we met volledige toewijding werken aan het vergroten van onze Asian Raisins gemeenschap. Dit doen we door te blijven discussiëren met elkaar, gebruiken we alle nodige middelen om zichtbaar te blijven voor de digitale en fysieke landschappen van Nederland en geven we elkaar hoop, liefde en positieve energie. Als ik even dit moment kan pakken om me tot jou te richten: spreek je alsjeblieft uit tegen elke vorm van anti-Aziatisch racisme. Je bent niet alleen. Wij zijn er voor je om je te helpen. En daar help jij ons ook mee. Alleen samen maken we Nederland een inclusieve plek voor iedereen. Begin vandaag nog en laat liefde zegevieren. Onze dank is groot!
Lees ook de column geschreven door Kim Hartgring: “Is Ni Hao Zeggen Racistisch?”.
Als een non-profit belangenorganisatie voor Oost- en Zuidoost-Aziatische mensen in Nederland zijn wij afhankelijk van de vrijgevigheid van donateurs. Strevend naar een samenleving die open en welkom is voor iedereen, komen wij op voor de rechten van deze mensen.
Comments are closed