Het was een prachtige dag tijdens de viering van de Indonesische Onafhankelijkheidsdag op 17 Augustus in Amsterdam bij de Tolhuistuin. De sfeer was gemoedelijk, vrolijk en saamhorig. Er werd gelachen, Indonesisch gesproken en gegeten. Iedereen zag er prachtig uit en de stands waren mooi aangekleed. Sommige mensen waren emotioneel, omdat het eindelijk voelde als thuiskomen. Wat een groot compliment!
De dag begon met een welkomstwoord van Rui Jun Luong, de oprichter van Asian Raisins. Zij stond stil bij de doorwerking van het koloniale gedachtegoed in Nederland, zoals het verheerlijken van Nederlandse kolonisten en massamoordenaars in het straatbeeld. Een sprekend voorbeeld is de Coentunnel in Amsterdam, vernoemd naar Jan Pieterszoon Coen, verantwoordelijk voor de genocide op de Bandanese bevolking. Daarnaast benoemde ze de nog altijd koloniale spelling en naamgeving van plekken in Indonesië, zoals de Indische Buurt.
Rui Jun Luong benadrukte dat het tijd is om Indonesië te erkennen als een onafhankelijke en gelijkwaardige staat, met ruimte voor Indonesische helden in het Nederlandse straatbeeld.
De verering van koloniale figuren in het Nederlandse straatbeeld toont hoe diep het koloniale verleden nog verankerd is in ons collectieve geheugen. Het ontbreken van Indonesische nationale helden zoals Cut Nyak Dhien of Kartini versterkt dit scheve beeld en ontneemt Indonesische gemeenschappen in Nederland de erkenning die zij verdienen. Het zichtbaar maken van deze helden is niet alleen een stap richting erkenning van Indonesië als onafhankelijke en gelijkwaardige staat, maar ook een manier om af te rekenen met een geschiedenis die wordt gedomineerd door koloniale perspectieven.
Het geeft ruimte aan een inclusieve en rechtvaardige historische narratief, waarin ook Indonesisch verzet en veerkracht een plaats krijgen. Daarom hebben wij deze stickeractie opgezet: om Indonesische nationale helden letterlijk een plek te geven in het Nederlandse straatbeeld en zo bij te dragen aan bewustwording, erkenning en een gelijkwaardige omgang met het koloniale verleden.
Om deze boodschap kracht bij te zetten, heeft Asian Raisins op 17 augustus een speciale stickercampagne georganiseerd waarin tien nationale helden van Indonesië centraal stonden. Bezoekers konden gratis stickers ophalen bij de stand van Asian Raisins en deze in hun eigen stad plakken om aandacht te vragen voor het beëindigen van koloniale verheerlijking. De verhalen van deze helden zijn te lezen op de website van Asian Raisins.
Na haar krachtige woorden gaf Rui Jun Luong het podium aan Fitria Jelyta en Asri Prasadani. Samen wisten zij het publiek mee te slepen in een krachtige leus: “Als ik zeg Indonesia, zeggen jullie: MERDEKA! INDONESIA, MERDEKA!” Dit zorgde voor een strijdbaar en saamhorig gevoel. Het publiek luisterde vervolgens naar een fragment waarin president Sukarno de onafhankelijkheid van Indonesië uitriep. Een emotioneel moment, vol betekenis voor zowel Indonesië als Nederland.
Op 17 augustus 2024 is Indonesië 79 jaar onafhankelijk. In 1945 bevrijdde het land zich van 350 jaar onderdrukking door het Nederlandse koloniale apartheidsregime. Een dag die groots gevierd wordt in Indonesië, maar die in Nederland nog vaak genegeerd wordt. Dit zegt veel over hoe het koloniale verleden nog doorwerkt in de Nederlandse samenleving. Terwijl er in Nederland op 15 augustus uitgebreid wordt stilgestaan bij het einde van de Tweede Wereldoorlog in Indonesië, ontbreekt de aandacht voor de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd en de slachtoffers van het Nederlandse koloniale bewind.
Bovendien wordt 17 augustus 1945 door Nederland nog steeds niet juridisch erkend als de officiële Onafhankelijkheidsdag van Indonesië. Nederland houdt vast aan 27 december 1949, toen de soevereiniteit officieel werd overgedragen. Hoewel premier Mark Rutte in de Tweede Kamer erkende dat 17 augustus 1945 de feitelijke onafhankelijkheidsdatum is, heeft dit geen juridische gevolgen gehad. Het wetboek blijft onveranderd.
Het is hoog tijd dat ook Nederland deze dag viert en de koloniale erfenis rechtzet. Gelukkig konden de bezoekers in de Tolhuistuin in Amsterdam hier samen alvast een begin mee maken.
Asri Prasadani introduceerde de stands, waaronder Histori Bersama, Kembang, Moskabouter, Selalu Soap, AI-Yumm!, Terartai en Arena Budaya Indonesia. Daarna konden bezoekers genieten van traditionele spellen zoals rijstzaklopen, lepel-ei lopen, kerupuk happen en congklak, spelletjes die tijdens Onafhankelijkheidsdag in Indonesië ook worden gespeeld.
Rond half zes stond het eten klaar, verzorgd door iBoenda. Het programma werd afgesloten met prachtige muziek van ISAIAS, terwijl vrijwilligers het eten uitdeelden. Met meer dan 340 aanwezigen was het een dag vol verbinding, herinnering en vreugde.
Een bezoeker gaf aan dat deze dag een diepe emotionele betekenis heeft. “Mijn moeder is Indonesisch, uit een familie die zich vanuit politieke overtuiging weigerde neer te leggen bij ongelijkheid. Binnen onze familie werd 17 augustus altijd gevierd, al was het maar met rood-witte bloemen, lekker eten en samenzijn. De herdenking op 15 augustus kreeg daarentegen weinig aandacht; die voelde niet als een plek waar wij welkom waren.
Toen ik hoorde dat er een viering van 17 augustus zou zijn in Amsterdam, wist ik dat ik erbij moest zijn. De sfeer was geweldig: mooi weer, heerlijk eten en fijne gesprekken. Maar het moment dat me het meest raakte, was het horen van de proklamasi en het gezamenlijk roepen van “Merdeka!”. Voor het eerst voelde ik de kracht van die woorden, niet alleen met vrienden of familie, maar met een hele gemeenschap. Ik barstte in tranen uit. Het voelde als thuiskomen. Voor het eerst voelde ik dat er ook een plek was voor mij en mijn familie, en dat we niet vergeten worden. Deze dag was meer dan een viering. Het was een erkenning van onze geschiedenis, een moment van saamhorigheid en een stap richting gerechtigheid.”
Als een non-profit belangenorganisatie voor Oost- en Zuidoost-Aziatische mensen in Nederland zijn wij afhankelijk van de vrijgevigheid van donateurs. Strevend naar een samenleving die open en welkom is voor iedereen, komen wij op voor de rechten van deze mensen.
Comments are closed