Elke paar weken zetten wij een paar van onze fantastische vrijwilligers in de spotlight. Zo leren we elkaar allemaal een beetje beter kennen. Want wie zijn nou die gezichten achter de verhalen of illustraties van Asian Raisins?
Vandaag stellen we jullie voor aan Ilgin Emek, schrijfster voor Asian Raisins!
Hey Ilgin, wil jij jezelf voorstellen aan onze lezers? Hoe oud ben je, en wat zijn je hobby’s en toekomstplannen?
“He! Nou, ik ben Ilgin, 25 jaar en woon momenteel in Breda. Ik ben net afgestudeerd in Communicatie en Media, wat dus betekent dat ik nu eigenlijk hele dagen aan het solliciteren ben voor functies in de mediawereld. Corona maakt dit proces alleen maar lastiger! Verder houd ik mezelf erg bezig met wereldnieuws en cultuur. Dit komt omdat ik tijdens mijn opvoeding dingen over de politiek met de paplepel kreeg ingegoten. Daarnaast ben ik in mijn laatste beetje vrije tijd natuurlijk bezig met Asian Raisins, en ben ik momenteel bezig om het Japanse alfabet te leren. Ik heb namelijk een aardige talenknobbel.”
Waarom wil je je vrijwillig inzetten om racisme te bestrijden?
“De politiek en alles wat erbij hoort heb ik er dus sinds mijn opvoeding echt ingegoten gekregen. Ik wist bij wijze van spreken op mijn tweede al wie Karl Marx en Lenin waren. Dat is altijd wel blijven zitten; het zit echt in mijn bloed. Mede dankzij mijn opvoeding wil ik mensen helpen en minderheden een stem geven die niet genoeg stemmen hebben om ergens bovenuit te komen. Asian Raisins vind ik zelf een perfecte plek om daar mee te beginnen.”
Wat maak jij zelf mee qua racisme?
“Volgens mij heb ik nog nooit racisme meegemaakt vanwege mijn uiterlijk. Of nou ja, ik heb het nooit gehoord. Je weet natuurlijk nooit wat er achter je rug om gebeurt. Wel zijn er een paar dingen die ik vroeger gewoonweg niet door had en nu wel. Mensen met een migratieachtergrond worden naar mijn gevoel echt onderschat en dat merkte ik zelf ook. Op de basisschool haalde ik alleen maar negens en tienen. Toch kreeg ik alleen een VMBO/HAVO advies. En ik merkte dat dit bij veel andere mensen met een migratieachtergrond ook zo was. Bovendien merkte ik dat mijn witte vrienden veel sneller een stageplek hadden gevonden. Kleine dingen zou je denken, maar die voelden toch niet zo klein aan. Kijk, het is niet zo dat ik regelmatig ‘kut Turk!’ naar mijn hoofd krijg. Het zijn gewoon de kleine dingen die toch wel diep in een samenleving zitten. Ik krijg wel eens te horen dat ik bijvoorbeeld exotisch of apart ben, maar zulke – zo zie ik ze dan – rare complimenten leg ik dan gewoon naast me neer. Zodra ik bijvoorbeeld zeg dat ik een Turk ben, word ik meteen in het hokje “Turk” geplaatst. Dan krijg ik eigenlijk altijd vragen of ik ook meedoe met de Ramadan, en het zijn echt niet alleen de ouderen die deze aanname maken.
Hoe denk jij racisme te bestrijden door deze functie te bekleden binnen Asian Raisins?
“Als lid van het schrijversteam hoop ik dat ik kennis aan mensen kan overbrengen door mijn artikelen. Dit kan bijvoorbeeld omdat mensen niet goed weten wat anderen meemaken. Ik wil een stem geven aan mensen die gehoord willen worden! Je zou dus kunnen zeggen dat ik hier zit om kennis te delen en mensen te helpen.”
Wat spreekt je aan bij Asian Raisins?
“Ik vind het vooral belangrijk om te strijden tegen discriminatie en racisme, of dit nou voor Asian Raisins is of voor een andere stichting. Daarbij wil ik iets kunnen betekenen voor een minderheidsgroep. Bij het woord Azië denken mensen vaak meteen alleen aan Oost-Azië. Dit terwijl Turkije bijvoorbeeld Euraziatisch, en logischerwijs ook Aziatisch is. Daarom vind ik het goed dat ik me kan aansluiten bij een organisatie zoals Asian Raisins, waar zich mensen van verschillende achtergronden bevinden. Uiteindelijk denk ik dat het voor mensen ook makkelijker te lezen en te begrijpen is als er andere nationaliteiten en etniciteiten aanwezig zijn om een boodschap over te brengen. Voor mij is het ongelofelijk belangrijk dat ik mijzelf verder kan ontwikkelen als persoon en dat kan binnen Asian Raisins perfect! Ik heb nu al zoveel geleerd over de mensen die hier allemaal aan het werk zijn en hun achtergrond.”
Waar hoop je dat Asian Raisins binnen drie jaar staat?
“Hopelijk gaat het onder jongeren heel groot worden als community! Ik hoor nu al regelmatig dat mensen Asian Raisins wel eens voorbij zien komen op hun tijdlijn en ik hoop ook echt dat het als een informatief en leuk platform wordt gezien. Tuurlijk zijn er uitzonderingen. Er zijn helaas altijd wel mensen die zeggen: ‘Oh, weer zo’n platform waarop mensen zitten te zeuren.’ Maar zo zie ik het zeker niet!”
Als een non-profit belangenorganisatie voor Oost- en Zuidoost-Aziatische mensen in Nederland zijn wij afhankelijk van de vrijgevigheid van donateurs. Strevend naar een samenleving die open en welkom is voor iedereen, komen wij op voor de rechten van deze mensen.
Comments are closed